Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kliniğimizde katarakt ameliyatı yapılan 46 hastanın 46 gözü retrospektif olarak dahil edildi. İki grup oluşturuldu. Grup I, DM olan 21 hastadan, grup II ise kontrol grubu olarak demografik özellikleri benzer, aynı tarihler arasında ameliyatı yapılan ve DM olmayan 25 hastadan oluşturuldu. Her iki gruptaki hastaların demografik verileri ve tam oftalmolojik muayene bulguları kaydedildi. Hastaların santral maküler kalınlık (SMK) ve total maküler volüm (TMV) değerleri ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 1'inci gün, 2'inci hafta, 4'üncü hafta ve 14'üncü haftada OKT ile tespit edildi.

Bulgular: Ameliyat öncesi, ameliyat sonrası 1'inci gün, 2'inci hafta, 4'üncü hafta ve 14'üncü hafta takiplerinde OKT ile yapılan değerlendirmede ortalama maküla kalınlığı sırasıyla grup I'de 205.29±18.2 μm, 208.81±19.4 μm, 218.24±19.3 μm, 232.86±14.8 μm, 239.1±11.3 μm grup II'de 202,52±15,6 μm, 204.12±15.5 μm, 217.32±15.3 μm, 223.08±16.3 μm, 224.28±16.7 μm olarak saptandı. Her iki grupta da istatistiksel olarak anlamlı SMK artışı bulundu. Ancak, iki grup karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı.

Sonuç: Her iki grupta da komplikasyonsuz fakoemülsifikasyon cerrahisinden sonra SMK ve TMV değerleri istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde artmıştır. Ancak her iki grup karşılaştırıldığında SMK ve TMV artışı benzer bulunmuş, istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Fakoemülsifikasyon cerrahisinden sonra olası maküla kalınlığındaki artış akılda tutulmalıdır ancak, bizim çalışmamız DM varlığının maküla kalınlık ve volüm üzerine ek bir artış sağlamadığını göstermektedir. Anahtar Kelimeler : Diyabetes mellitus, fakoemülsifikasyon, maküler kalınlık, optik koherens tomografi